Dag 11 Een traan en een lach

 

Vanmorgen vroeg Raymond of ik er wel zeker van was weg te willen gaan want ik had een slechte nacht achter de rug. Maar na een douche en het laatste nieuws te hebben bekeken over het overlijden van de grootste entertainer ooit zei ik gewoon weg te willen. In de villa blijven zou ook mijn gedachte alleen maar bij de tv houden dus gingen we eerst op weg voor een lekker ontbijt. Dat werd IHOP en echt dat was smullen zeg. Als ik er nu aan terug denk, loopt me mond al weer vol water. Maar zoals het hoofd al zegt vandaag een traan en een lach, nou over die lach lezen jullie later meer.

 

Na het overheerlijke ontbijt zijn we weer de auto ingestapt en op weg gegaan naar Disney’s Hollywood Studios.

Eenmaal daar aangekomen hebben we geparkeerd en namen we het treintje naar de ingang. De wolken boven het park zagen er verdacht uit maar het bleef droog en het was best warm. Allereerst kwamen langs High School Musical en Caith vond dat heel erg leuk.

 

Na een attractie te hebben gedaan kwamen we buiten en werd het toch een stukje natter.

 

We besloten de Star Wars attractie te doen om zo het buitje aan ons voorbij te laten gaan maar eenmaal uit de attractie kwam het werkelijk waar met bakken naar beneden.

Bij het winkeltje hebben we toen maar Disney Poncho’s gekocht om toch verder te kunnen.

Gelukkig klaarde het ook weer op en konden we de poncho’s weer opruimen. We kwamen de grote sterren uit Cars tegen en natuurlijk even op de foto.

Caithlyn gaf aan geen zin meer te hebben en graag naar de villa wou om te gaan zwemmen.

Eenmaal bij de auto gaf Raym aan dat er maar een rood lampje op het desktop bleef branden wat Engine Check Soon aangaf. Aangezien er op Disney terrein een Alamo Service Punt zou zitten zijn we daar heen gereden. Eenmaal daar bleven Caith en ik in de auto en ging Raym naar binnen. Samen met een medewerkster kwam hij terug om te laten zien wat er nou knipperde. En net zo snel waren ze ook weer weg. Een aantal minuten later kwam Raym mij halen want ze hadden een voorstel gedaan maar ik zou in het engels mijn woord kunnen doen, wat beter over zou komen. Het voorstel was dat we deze Nissan XXX Trail achterlieten en een minivan namen. Op zich geen slecht voorstel, maar nou komt het. De medewerkster van Alamo wou alleen dat doen als wij de Nissan nog even volgooide (dag ervoor gedaan). Dat pikte ik niet en dus ging ik op mijn strepen staan en vertelde de dame van Alamo dat wij tentijde van de reservering een duurder model dan de minivan hadden gehuurd en dus zouden we nu waardevermindering krijgen en moesten we ook nog eens de auto voltanken, echt niet. Daarnaast vond ik dat het hun (Alamo) probleem was want zij hadden ons deze auto gegeven. De dame gaf aan het te gaan bespreken en terug zou komen. Nou ik kan het je zeggen Disney makes your dream come true want we kregen een Hummer H3 mee. Wij konden onze lach bijna niet inhouden. Eenmaal buiten kwam een wat oudere medewerkster naar ons toe en vroeg naar onze reservering So they gave you the Hummer, you luckyones. Raym haalde de Nissan XXX-trail en we verhuisde onze spullen van de ene auto naar de ander. Je kunt vast wel begrijpen dat dit onder een warm zonnetje met een big smile.

 

Goodbye Nissan                                                                   Welcome Hummer

     

 

Met een grote lach reden we weg. Nou ik Raymond nog nooit zo happy in een auto gezien. Tegelijkertijd realiseerde ik me ook dat ik nog maar weinig aan rijden toe zou komen want dit is natuurlijk een echt mannenbak.

Eenmaal in de villa hebben we een duik genomen. Inmiddels kwam ook de Fam thuis en die vroegen van wie die auto was want ze dachten even anderen aan te treffen in de villa. We vertelde het verhaal en natuurlijk moest de auto even bekeken worden en getest.

 

We besloten met zijn allen naar TGI (thank god it’s friday) te gaan. Wil, Kelly en ik hadden TGI al eens in Londen bezocht en daar hadden we erg lekker gegeten.

 

 

Het eten was heerlijk, natuurlijk ook een geweldig toetje genomen. De rekening voor ons zevenen was 121 dollar. Dat vonden we reuze meevallen dus besloten we dat we hier op de laatste dag ook nog zouden gaan eten. Zeer voldaan gingen we richting de auto’s. Ik moest Raym wel heel lief aankijken maar ik mocht rijden. Het was een flinke klim om met mijn 1.62 in de Hummer te komen maar het is gelukt.

 

Ik besloot om nog even alleen en ritje naar de Walmart te maken. Effe alleen er op uit. Eenmaal aangekomen bij de Walmart gleed ik de auto uit en ging ik even op mijn gemakje shoppen.

S’avonds nog wat nieuws bekeken en toen lekker gaan slapen.