Dag 13

 

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om te gaan ontbijten bij Golden Corral, wat ons gewoon elke keer goed bevalt. Heerlijk pancakes, broodjes, omeletten enz. enz.. Daarna zijn we direct doorgereden naar Seaworld. Eenmaal daar aangekomen konden we vrij dicht bij de ingang parkeren. Omdat we in 2006 niet de shows hadden gedaan (wachttijden met een 2.5 jarige) stonden deze als eerste op de planning. Allereerst deden we de show Blue Horizons, een zeer mooie show waarbij de dolfijnen (I really love them) het hoofdthema zijn.

 

Daarna zijn we het park doorgerend om op tijd bij de show van Shamu te zijn. Met een blaar rijker en wat grote bekers verfrissing namen we plaats op de tribune (buiten de Splash Zone). Het was een zeer mooie show en toen Shamu eenmaal zich ten tonele ziet zien waren we erg blij niet in de Splash Zone te zitten want wat werden de mensen door en door nat zeg. We hebben er wel om gelachen.

 

Caithlyn vroeg na de show of zij ook een ketting met de staart van Shamu mocht hebben want die vond ze wel heel erg mooi. Natuurlijk kreeg ze deze. Daarna zijn we in een aantal attracties geweest. Inmiddels hadden we wel aardig trek gekregen en zijn we wat gaan eten. Daarna mocht ik dan eindelijk naar de dolfijnen. Eerst brachten we een bezoek aan de Dolphin Nursery. Daar hebben we een paar mooie plaatjes weten te schieten.

 

Natuurlijk wilde ik ook graag de dolfijnen voeren en zijn we naar de Dolphin Cove gegaan. Ook Caithlyn wilde het graag dus met zijn allen de rij in en 21 dollar armer en 3 bakkies vis rijker. Het was erg leuk om te doen maar de dolfijnen in deze cove zijn wel corrupt, ze komen als je een visje hebt.

Eenmaal richting het handen wassen kreeg ik toch een idee. Ik liep naar het water en sloeg daar zachtjes op. Plots dook daar een dolfijn op die ik minuten lang mocht aaien. Iemand anders zag dat en wilde dat ook maar de dolfijn dook weg. De dame liep weg. Ik sloeg nog eens op het water en daar was ie weer. Nog even geaaid en toen ook maar de handen gewassen. Aan de ene kant balen maar toch weer een mooie ervaring erbij. Van Caithlyn hadden ze een foto gemaakt. De 19 dollar was dan best veel maar voor ons een memory of al lifetime dus ook deze ging mee.

 

Daarna zijn we op aanwijzingen van Caith de roggen gaan voeren. Dat is toch wel heel apart. Raym vond de eerste eng maar Caith had de grootste lol.

 

Van al het lopen en de indrukken waren we best moe geworden en zijn we richting de uitgang gegaan. Manta hebben we niet kunnen doen omdat er een technische storing was.

 

Thuis hebben we even ons omgekleed en zijn we naar Down Town Disney gegaan. Daar hebben we weer een top avond gehad met als hoogtepunt voor Caithlyn, een echte sneeuwwitje jurk.

Dag 12

 

En zo zijn we alweer bij dag 12 aangekomen.

Vanmorgen zijn we wat langer blijven liggen om zo rond het middaguur aan te komen bij Festival Bay. We weten dat menig shop er inmiddels weg is maar Fuddruckers zit er nog wel en daar wilden we zekers weer eens gaan eten i.v.m. de heerlijke burgers en de meest lekkere Honey Mosterd. Ik bleef op de reservering wachten en Raymond ging vast een plekkie zoeken samen met Caithlyn. Tot mijn grote verbazing zaten ze op dezelfde plek als vorig jaar. We hebben weer heerlijk genoten van de burgers en de shakes.

Daarna zijn we een rondje gaan maken door Festival Bay, waar ze ook audities deden voor Orlando talent (zang). Maar al snel hadden we het gezien en zijn we naar de Prime Outlets gegaan. Daar hebben we de credit card veelvuldig gebruikt. Met tassen vol zijn we weer op weg gegaan naar de villa. Omdat we nog vol zaten van de lunch hebben we bij Publix wat bakken fruit gehaald en die lekker gegeten. Verder zijn we ook lekker in de villa gebleven en redelijk op tijd naar bed gegaan.

Dag 11 Een traan en een lach

 

Vanmorgen vroeg Raymond of ik er wel zeker van was weg te willen gaan want ik had een slechte nacht achter de rug. Maar na een douche en het laatste nieuws te hebben bekeken over het overlijden van de grootste entertainer ooit zei ik gewoon weg te willen. In de villa blijven zou ook mijn gedachte alleen maar bij de tv houden dus gingen we eerst op weg voor een lekker ontbijt. Dat werd IHOP en echt dat was smullen zeg. Als ik er nu aan terug denk, loopt me mond al weer vol water. Maar zoals het hoofd al zegt vandaag een traan en een lach, nou over die lach lezen jullie later meer.

 

Na het overheerlijke ontbijt zijn we weer de auto ingestapt en op weg gegaan naar Disney’s Hollywood Studios.

Eenmaal daar aangekomen hebben we geparkeerd en namen we het treintje naar de ingang. De wolken boven het park zagen er verdacht uit maar het bleef droog en het was best warm. Allereerst kwamen langs High School Musical en Caith vond dat heel erg leuk.

 

Na een attractie te hebben gedaan kwamen we buiten en werd het toch een stukje natter.

 

We besloten de Star Wars attractie te doen om zo het buitje aan ons voorbij te laten gaan maar eenmaal uit de attractie kwam het werkelijk waar met bakken naar beneden.

Bij het winkeltje hebben we toen maar Disney Poncho’s gekocht om toch verder te kunnen.

Gelukkig klaarde het ook weer op en konden we de poncho’s weer opruimen. We kwamen de grote sterren uit Cars tegen en natuurlijk even op de foto.

Caithlyn gaf aan geen zin meer te hebben en graag naar de villa wou om te gaan zwemmen.

Eenmaal bij de auto gaf Raym aan dat er maar een rood lampje op het desktop bleef branden wat Engine Check Soon aangaf. Aangezien er op Disney terrein een Alamo Service Punt zou zitten zijn we daar heen gereden. Eenmaal daar bleven Caith en ik in de auto en ging Raym naar binnen. Samen met een medewerkster kwam hij terug om te laten zien wat er nou knipperde. En net zo snel waren ze ook weer weg. Een aantal minuten later kwam Raym mij halen want ze hadden een voorstel gedaan maar ik zou in het engels mijn woord kunnen doen, wat beter over zou komen. Het voorstel was dat we deze Nissan XXX Trail achterlieten en een minivan namen. Op zich geen slecht voorstel, maar nou komt het. De medewerkster van Alamo wou alleen dat doen als wij de Nissan nog even volgooide (dag ervoor gedaan). Dat pikte ik niet en dus ging ik op mijn strepen staan en vertelde de dame van Alamo dat wij tentijde van de reservering een duurder model dan de minivan hadden gehuurd en dus zouden we nu waardevermindering krijgen en moesten we ook nog eens de auto voltanken, echt niet. Daarnaast vond ik dat het hun (Alamo) probleem was want zij hadden ons deze auto gegeven. De dame gaf aan het te gaan bespreken en terug zou komen. Nou ik kan het je zeggen Disney makes your dream come true want we kregen een Hummer H3 mee. Wij konden onze lach bijna niet inhouden. Eenmaal buiten kwam een wat oudere medewerkster naar ons toe en vroeg naar onze reservering So they gave you the Hummer, you luckyones. Raym haalde de Nissan XXX-trail en we verhuisde onze spullen van de ene auto naar de ander. Je kunt vast wel begrijpen dat dit onder een warm zonnetje met een big smile.

 

Goodbye Nissan                                                                   Welcome Hummer

     

 

Met een grote lach reden we weg. Nou ik Raymond nog nooit zo happy in een auto gezien. Tegelijkertijd realiseerde ik me ook dat ik nog maar weinig aan rijden toe zou komen want dit is natuurlijk een echt mannenbak.

Eenmaal in de villa hebben we een duik genomen. Inmiddels kwam ook de Fam thuis en die vroegen van wie die auto was want ze dachten even anderen aan te treffen in de villa. We vertelde het verhaal en natuurlijk moest de auto even bekeken worden en getest.

 

We besloten met zijn allen naar TGI (thank god it’s friday) te gaan. Wil, Kelly en ik hadden TGI al eens in Londen bezocht en daar hadden we erg lekker gegeten.

 

 

Het eten was heerlijk, natuurlijk ook een geweldig toetje genomen. De rekening voor ons zevenen was 121 dollar. Dat vonden we reuze meevallen dus besloten we dat we hier op de laatste dag ook nog zouden gaan eten. Zeer voldaan gingen we richting de auto’s. Ik moest Raym wel heel lief aankijken maar ik mocht rijden. Het was een flinke klim om met mijn 1.62 in de Hummer te komen maar het is gelukt.

 

Ik besloot om nog even alleen en ritje naar de Walmart te maken. Effe alleen er op uit. Eenmaal aangekomen bij de Walmart gleed ik de auto uit en ging ik even op mijn gemakje shoppen.

S’avonds nog wat nieuws bekeken en toen lekker gaan slapen.

Dag 10 (R.I.P. King of Pop, you went to soon)

 

Omdat we vandaag weer van alles gescheiden hebben gedaan zullen er ook van dag 10 weer twee verslagen zijn. Kelly zal hun dag nog beschrijven en aan deze vastplakken.

 

Vanmorgen besloten wij thuis te blijven en lekker van het zonnetje te genieten. Dus het badgoed aan, insmeren en naar buiten. Dus zo hebben lekker een ochtend gezwommen en van het zonnetje genoten. Voor de lunch had Raym wel zin in een burgertje van Wendy’s en aangezien die aan de ingang van Sunrise Lakes zit heb ik even wat burgers gehaald. Dat smaakte erg goed.

 

Ik kreeg erg veel behoefte om maar eens te gaan shoppen (I love Shopping) dus na de douche Raymond en Caithlyn gedag gezegd en naar de Premium Outlets gereden. De overdekte parkeergarage vind ik echt geweldig en ik kon mijn grote bolide zo kwijt. (ik moet wel zeggen dat ik vaaks bekijk heb als ik met mijn 1.62 die grote Nissan uitglij).

Nou toen kon het shoppen beginnen. Heerlijk was dat om even helemaal alleen winkel in, winkel uit te gaan. Na verloop van tijd kreeg ik toch wel dorst en dus even een heerlijk frappucino gehaald bij de Starbucks. Daarna mijn tour weer vervolgt. Met de nodige tasjes gevuld weer richting de villa gegaan.

 

Na het eten hebben we Caithlyn bij opa en oma achtergelaten om even samen snel naar Downtown Disney te gaan om ons bord op te halen (foto volgt nog). Raymond had mega trek in een ijsje en toen ie zag dat het bij Girandeli rustig toen was dat snel besloten. Met een versgemaakte hoorn liepen we weer naar buiten en jammie jammie jammie zeg. Daar gaan we nog wel vaker heen als we in Florida zijn. Echt een aanrader. Daarna weer snel naar huis want in de verte zagen we al een dik pakket donkere wolken aankomen.

 

Eenmaal weer in de villa vond iedereen het bord erg mooi. Kelly die dook de keuken in om de pannetjes popcorn die we van Pieter & Petra hadden gekregen soldaat te maken.

Echter kregen wij ook te horen dat The King of Pop Michael Jackson was overleden. Ik als fan (in hart en nieren) was daar erg van geschrokken. En tot op de dag van vandaag dat ik het verslag schrijf is het nog maar moeilijk te bevatten. MJ’s muziek zal ik altijd blijven luisteren en van zijn concerten op dvd zal ik blijven genieten.

 

Rest in Piece Michael. You are always in our hearts.

Dag 9

 

Eigenlijk zouden we gisteren (dag 8) afreizen naar Tarpon Springs, maar door alle gebeurtenissen met Kelly hebben we het verschoven. Gelukkig voelde Kel zich al een stuk beter en zijn we met zijn allen naar Tarpon Springs gegaan. Over de heenweg kan ik jullie niet veel vertellen want volgens Raymond was het erg stil in de auto. Eenmaal aangekomen in Tarpon Springs hebben we de auto geparkeerd op een parkeerplaats waar je een aantal dollars moesten betalen.

 

Het restaurant (op aanraden van Pieter & Petra) waar we die middag zouden gaan eten zagen we al meteen. We zijn toen even verder het stadje ingelopen en hebben een aantal winkeltjes bezocht.

Eerlijk gezegd vonden we Tarpon Springs niet wat we er van verwacht hadden. Andries en Wil besloten een boottrip te gaan doen. Raymond, Caithlyn, Kelly, Marco en ik besloten wat te gaan eten en daarna weg te rijden naar een Mall of strand.

 

Zo gezegd zo gedaan. Raymond stelde voor om een strand te gaan bezoeken. Ja dan wil ik toch heel graag naar Clearwater Beach, zei ik. Dus op naar Clearwater Beach. Wat ziet het er allemaal ongeloofelijk mooi uit zeg. Nadat we over een brug waren gereden kwamen we aan bij het strand. De auto hebben we voor het strand kunnen parkeren.

Een plekkie om  te zitten was snel gevonden. Het water was lekker warm en we hebben flink wat lol gehad en natuurlijk wat schelpen verzameld.

 

    

 

Na anderhalf uur besloten we huiswaarts te gaan en maar goed ook want met nog geen 5 minunten in de auto begon het te regenen. Raymond en Marco hebben het op de terugweg weer erg rustig gehad want de dames waren weer in dromenland.

 

Eenmaal weer bij de villa waren Andries en Wil er ook. Ze hadden een leuke boottrip gehad.

 

Raymond, Caithlyn en ik zijn na het douchen naar Old Town gegaan. Natuurlijk hebben we bij de Kissimmee Popcorn Factory weer mega zakken popcorn gehaald en die hebben we in het huisje soldaat gemaakt. Heerlijke popcorn hebben ze daar en je kunt kiezen uit meer dan 100 smaken.

 

By Gwenda

Dag 8

Dag 8 begon als een vreselijke dag!
De zaterdag er voor zaten we lekker te eten na het shoppen.
Na een paar heerlijke happen van mijn Subway broodje kreeg ik in 1x een stekende pijn in mijn kies!!
Deze pijn werd steeds maar erger, elke keer als ik gegegeten had kwam die pijn weer opzetten.

Op maandag was de pijn echt verschrikkelijk, maar omdat ik mijn dagje met dolfijnen zwemmen niet wilde verpesten was het gewooon even doorbijten!
Nadat ik een geweldige dag had gehad, en we weer thuis waren moesten we gaan beslissen waar we gingen eten joepie! niet dus. Iedereen ging naar Denny's ik nam thuis een broodje pindakaas, nadat dit op was begon het ritueel dus weer opnieuw.
Die avond vroeg mijn bedje opgezocht, 2 pain relievers ingenomen en geprobeerd te slapen, ik wist nog niet wat mij de volgende dag stond te wachten.....




Dinsdag ochtend werd ik wakker met verschrikkelijk veel pijn, niet alleen in mijn kies maar ook in mijn oor. Ik ben naar beneden gerend en heb gezegd dat ik nu echt naar een tandarts wilde. Gwen ging voor mij op internet rondkijken voor een tandarts die dichtbij zat. Ik lag ondertussen beneden op de bank daar zorgde Caithlyn ervoor zoals ze zei; dat ik rustig bleef.

Nadat er 1 gevonden was, gingen we op pad
Andries voerde het adres in de tomtom in en Gwenda en Raymond gingen mee.
Na zó'n 20 minuutjes kwamen we aan bij de tandarts.
Daar kregen we een eerst wat papieren om in te vullen.
Toen ik op de stoel lag, maakte ze eerst wat foto's. Wat erg apart daar is terwijl je op je stoel ligt je eigen tv voor je neus hebt.
Maarja na de foto's kwam de tandarts, die keek ernaar, vroeg wat dingetjes en keek weer naar de foto. En toen was die doodstil keek alleen alsof der heel wat mis was, hier werd ik vreselijk zenuwachtig van. Toen hij vertelde wat er was, door de zenuwen kon ik geen woord meer verstaan. Gelukkig zat Gwen bij mij en vroeg of ze dit even mocht vertalen, Gwen; kell je krijgt een wortelkanaalbehandeling! heee wat neeee!! volgens Gwen heeft ze nog nooit iemand zo wit zien wegtrekken.

Deze behandeling gebeurt in een aparte praktijk dus daar gingen we heen, ze waren echt heel vriendelijk. Ik mocht op de stoel gaan liggen en werd verdoofd, dat viel btw echt heel erg mee. Daarna werd het zeg maar schoongemaakt en als laatste een soort van rubber opgebrand, er moest ook een kroon op maar dat liet ik gewoon in NL doen. Nadertijd voelde mijn wang en lippen echt super dik, alleen was dat helemaal niet zo. Ik kreeg nog een receptje mee vicodin (net zoals dr. house)..... daar slaap je trouwens heerlijk op.
Na 2,5 dag had ik nergens meer last van, en kon ik alles weer doen.

made by Kelly.

 

Kelly is de rest van de avond thuis gebleven.

 

Raymond Caithlyn en ik (Gwenda) zijn naar de Prime Outlets gereden. Daar hebben we nadat we de Ralph Lauren store een stuk rijker hadden gemaakt in de foodcourt Chinees en Caithlyn Subway gegeten. Daarna natuurlijk nog diverse stores bezocht en met een lading tassen gingen we weer naar huis.

Wil vond de winterjas van Ralph Lauren die Raymond had gekocht erg mooi. Ook de overige kleding werd goedgekeurd. Ook zij zullen de Prime Outlets nog gaan bezoeken.

Dag 7

 

Omdat onze pc er morgen weer is en ik het nu nog even met de oude moet doen (zo die is traag zeg) ben ik toch even naar de cd-rom van Discovery Cove gaan kijken. Nou dan ook gelijk maar de foto’s op de blog met verhaal natuurlijk.

 

22 juni 2009

Vanmorgen zijn we om 07:30 weggereden naar Discovery Cove. Voor Kelly was het de eerste keer, voor mij de 3e keer, maar 2e keer in Discovery Cove. Caithlyn en Raymond bleven deze dag bij ons. Wat later op de ochtend tot iets heel moois is gekomen.

 

Eenmaal aangekomen bij Discovery Cove (hierna DC) hebben we ons ingecheckt. Het ging allemaal best moeilijk want we stonden we in de pc, maar niet op de lijst. Maar ja eind goed, al goed kregen we onze passen en konden we door. We keken onze ogen uit en natuurlijk met zijn allen op de foto.

 

Daarna zijn we ons gaan omkleden en hebben we onze vesten gehaald. Inmiddels hadden we ook best trek gekregen en zijn we gaan ontbijten. Ook nu was alles weer uitstekend verzorgd. Daarna zijn we op het strand gaan zitten en hebben we ons goed ingesmeerd met het sample dat we van DC hadden gekregen.

 

Om 10:20 begon voor Kelly en mij het avontuur. Na de formulieren te hebben ingevuld en de dvd te hebben bekeken zijn we richting het water gelopen. Kelly en ik zaten in groepje B met dolfijn Cindy, een vrouwtje van 42 jaar oud. Na wat meer info over Cindy en dolfijnen in het algemeen enz enz begon het zoengedeelte. Cindy kreeg van zowel Kelly als van mij een dikke pakkerd.

    

 

Daarna mochten we naar het midden van de pool zwemmen om door Cindy weer teruggetrokken te worden. Super gaaf was dat weer. Daarna kwam ook Spencer erbij, een mannetje van 39 die echt super dominant was. Dat was te merken ook. Zijn zoon van 13 Hutch zat ook in de pool.

 

  

 

Toen we voor onze meeting op het strand zaten was een medewerker van DC naar ons toegekomen en die had gevraagd hoe oud Caithlyn was en of zij dolfijnengek was. Ik vertelde haar dat Caithlyn er onwijs van baalde nog geen 6 te zijn en dus niet in het water mocht. De medewerkster vertelde dat ik aan de trainer moest vragen of zij aan het einde ook op de foto mocht. Zo gezegd zo gedaan maar niks aan Caithlyn verteld. Eenmaal in het water vroeg ik of dat mocht, de trainster zei direct ja en vroeg wie er dan bij haar stond. Ik zei, dat is mijn man. Nou die mag er natuurlijk ook bij. Nou toen ik dat naar Raym riep was ie erg verrast. Daarna vertelde hij het aan Caithlyn en die maakte een vreugdsprong. Ik werd er emotioneel van. Iedereen ging uit het water en Caithlyn kwam op de armen van Raymond het water in. We moesten iets meer naar de zijkant en daar was Hutch (zoon van Spencer), daar gingen we mee op de foto. Ik hoef daar denk ik niet veel over te vertellen want de smile op Caithlyn;s gezicht zegt meer dan genoeg.

 

Dit was een geweldige ervaring.

Daarna zijn we met zijn allen de foto’s gaan bekijken en hebben we het pakket met de cd-rom ($132) genomen. Zodoende konden we thuis alle foto’s ook zelf afdrukken. De sleutelhangers hangen inmiddels aan onze sleutelbossen.

 

Op een gegeven moment zijn we gaan genieten van een welverdiende lunch en ook deze was weer uitstekend verzorgd.

Daarna hebben we alle overige baden bezocht. Bij de roggen was het toch wel weer apart om deze zo om je heen te zien zwemmen, ze zijn echt snel.

 

 

 

In de grootste pool zwemmen diverse vissen rond je, eigenlijk vonden Kelly en ik dat best eng. We gingen dan ook van voor naar achter en van links naar rechts bij het kijken onder water.

Raymond besloot nog even bij de vogels te gaan kijken en vertelde bij terugkomst dat hij tijdens het voeren bezoek kreeg van een aantal valkparkieten, hij moest toen gelijk aan Mickey en Tinkey (onze eigen valken) denken die in Nederland zijn.

Daarna hebben we nog heerlijk van het zonnetje genoten (onder het genot van wat lekkers en drinken natuurlijk). Ook hebben we nog bij de Dolphin Lagoon gekeken en nog wat foto’s gemaakt.

 

 

Enigzins moe en beetje verbrand maar vol blijschap zijn we terug naar de villa gegaan. Eenmaal aangekomen in de villa bleken Andries Wil en Marco ook al terug te zijn van hun bezoek aan Bush Gardens. Hun verslag volgt hieronder.

Kelly was zeer moe en bleef in de villa, met zijn zessen zijn we naar Denny’s gegaan waar we heerlijk hebben gegeten.

 

By Gwenda

 

Dag 7 Bush Gardens

 

Om 07:30 zijn we (Andries, Wil en Marco) vanuit de villa op weg gegaan naar Bush Gardens. Rondom 8.45 waren we bij de ingang maar helaas konden nog niet gelijk het parkeerterrein oprijden dat ging namelijk om negen uur pas open . Bij de ingang van het park kregen we een geweldige show te zien, opgevoerd door de showgroep Mistic Sheils of Morocco. Enorm leuk om zo welkom geheten te worden.

Eenmaal in het park, zijn we na het bestuderen van de parkmap op weg gegaan naar het verblijf van de tijgers. Marco’s favo dier is de tijger, dus daar keek hij zeer naar uit.

 

 

Daarna zijn we naar het verblijf van de krokodillen gegaan.

Bij elk verblijf kreeg je veel informatie van de dieren te horen, erg leuk maar ook interessant. Inmiddels hadden we ook aardig dorst gekregen en ging een kop koffie en chocomelk met wat lekkers er wel in.

Inmiddels had Marco zijn chocomel op en wilde eerst graag even uitwaaien in de Montu (zijn favoriete achtbaan) Dus Marco sloot keurig aan in de rij, Andries wilde niet in dus ja dan maar alleen. In ieder geval, hij had genoten dus kon er weer even tegen. Toen zijn we weer richting wat andere dieren gegaan en kwamen we bij mijn favoriete apen, mijn evenbeeld, heerlijk zijn die beesten.

Inmiddels kwamen we aan bij de kabelbaan. We vonden het heerlijk om zo er boven hangen en te genieten van al die beesten. Daarna nog even een rondrit door het park met een treintje, wat dat betreft kon mijn dag al niet meer stuk.

 

Inmiddels kregen we ook wel trek en hebben we even wat uitgezocht waar we even heerlijk konden zitten (verkoeling) en eten . Daarna zijn we lekker met een volle buik richting de attracties gegaan waar Andries en Marco samen ingingen. Daarna nog even bij de tijgershop voor Marco een souvenir gekocht. Een beeldje van een tijger voor op zijn kamer. Op een gegeven moment kwamen we aan bij de Congo River Rapids (ronde banden waar 12 mensen in kunnen) even vastzetten en ja hoor daar gingen we. We hebben enorm gelachen en wat waren we nat, maar door het Floridiaanse zonnetje ben je zo weer droog.

Toen nog even naar het vogelpark gelopen, prachtig al die kleuren en diverse vogels bij elkaar.

 

Conclusie:

Wat is het toch een heerlijk park om daar te mogen vertoeven, we hebben enorm genoten.

Om half vier weer naar de uitgang gelopen om 5 uur waren we heerlijk en voldaan in de villa thuisgekomen. Daar troffen we ook de rest van de fam aan, die hadden ook een dag van hun leven gehad.

By Wil